[A] W - Kornwalia [I] - sukces

Naprawdę nie lubił służyć za żywą pochodnie. Ukąszenie ząbków było bolesne, ale nawet w połowie nie tak dotkliwe jak płomienie tańczącego na jego ręce. Nóż prawie wyślizgnął mu się z palców, spróbował go jakoś przechwycić drugą dłonią, ale oczywiście chwycił za ostrze. Syknął. Będzie miał od tego ranę, ale broń przynajmniej nie spadła zupełnie na ziemię.
Ból z zacięcia jakby zupełnie do niego nie doszedł, bo zagłuszył go trzask. Ten zabrzmiał w uszach wyjątkowo dotkliwie, jakby ktoś nagle podetknął mu głośnik prosto pod twarz. Myghal zaklął, odruchowo odwracając spojrzenie w tamtą stronę. Nie tego chciał! Musiał odpędzić napastników, może dało się jeszcze coś z tym zrobić. Jako iż jedna dłoń i tak mu się paliła, spróbował nią chwycić najbliższego z lisorłów za kark, pamiętając jak gwałtownie zareagował na taki chwyt młody. Chciał tylko szarpnąć, po prostu sprawić zwierzęciu ból, w bitewnym amoku jednak instynkt kazał znów zamachnąć się nożem. Nie myślał, nie potrafił zachować zimnej krwi ani przejrzystego umysłu. Wiedział jedynie, że musiał je od siebie odpędzić, tak szybko jak się dało. Musiał. Musiał obejrzeć małego, musiał zrobić coś, cokolwiek, naprawić swoje błędy.
No i przy okazji musiał też jak najprędzej wyeliminować potwory i zgasić płomienie. Ocalić życie.

The member 'Kornwalia' has done the following action : Dices roll

#1 'Atak' : 6

--------------------------------

#2 'Siła ataku' : 8

The member 'Svalbard' has done the following action : Dices roll

#1 'Obrona' : 4

--------------------------------

#2 'Atak' : 8

--------------------------------

#3 'Siła ataku' : 8

Łatwopalna krew, tego nie przewidział. Krzyknął równie żałośnie co biedne zwierzę i odruchowo rozluźnił uścisk, żeby zaraz po prostu stworzenie puścić, tak samo z resztą jak nóż. Nie miał czasu obserwować co lisoorzeł zrobi z wolnością, miał jeszcze ostatniego napastnika na karku. No dobra, ramieniu. Cholerstwo uczepiło się mocno, zarówno pazurami, jak i zębami, a Myghal obawiał się, że próba oderwania go od siebie ręcznie skończy się jedynie większym poszarpaniem ran.
Jednakże patrząc po młodziku, stworzenia te miały chyba bardzo delikatne kości, a to dało mu nagle pomysł, coś albo genialnego, albo nad wyraz głupiego, w tamtym momencie nie był w stanie ocenić. Gwałtownie rzucił się na ziemię, z zamiarem przygniecenia potworka swoim ciężarem, a pewnie przy okazji zrobienia i sobie jakiejś krzywdy. Spodziewał się, że zaraz zapali się cały i chyba nie był na to przygotowany. Trudno.

The member 'Kornwalia' has done the following action : Dices roll

#1 'Atak' : 4

--------------------------------

#2 'Siła ataku' : 7

The member 'Svalbard' has done the following action : Dices roll

'Obrona' : 5

Stworzenia, ku jego wielkiej uldze, wreszcie zostawiły go w spokoju i uciekły. Nie miał jednak czasu na świętowanie czy nawet głębsze zastanowienie się nad swoim zwycięstwem; czekały go bardziej, khm, palące problemy. Nie kłopotał się ze wstawieniem, akurat leżąca pozycja mu odpowiadała – tak samo fakt, że znajdował się na pustyni. Najpierw przez chwilę po prostu pocierał ręce o piasek, mając nadzieję pozbyć się w ten sposób potencjalnych resztek krwi potwora ze skóry. Potem znów przeturlał się kawałek (uważając, żeby nie wlecieć na ślad zostawiony przez uciekinierów, to byłoby dopiero głupie), tym razem bez pośpiechu, ostrożnie, chociaż stanowczo. Nie chciał za bardzo naruszyć ran. Nie chciał też myśleć o tym jak będzie się czuł gdy adrenalina opadnie.
Przez cały czas zaciskał zęby na dolnej wardze na tyle mocno, że dawno już ją przegryzł, ale dzięki temu tylko sobie pojęczał, a nie wydarł na całe gardło. Lepiej było nie kusić licha. Nie zależało mu na nowym towarzystwie, naprawdę potrzebował najpierw chwili na chociażby prowizoryczne ogarnięcie obrażeń. Przy okazji miotania się po ziemi, zerknął też w stronę pozostałych stworków, chcąc zorientować się czy jeszcze dyszą, a jeśli nie to czy płoną nawet po śmierci.

Opadł w końcu na plecy, zupełnie wyprany z sił. Odwrócił wzrok od trupów, obawiając się, że gdyby przyglądał im się choćby chwilę dłużej, żołądek odmówiłby mu posłuszeństwa. Później, powiedział sobie. W głowie mu szumiało, trudno mu się było uspokoić, miał wrażenie, że nadal płonie. Ognia nie było, a jednak skóra piekła jakby niczego nie zgasił. Przyjrzałby się ranom, ale ich stan mógł określić i bez tego. Wiedział, że trzeba było opatrzyć chociaż część w nich, utrata zbyt dużej ilości krwi mogłaby być tragiczna w skutkach. Oderwałby kawałek materiału ze swojego ubrania, obawiał się jednak, że wraz z nim odeszłyby całe płaty skóry. No ale był na cholernej pustyni, nie miał za dużo opcji, chyba musiał rozejrzeć się za tą dodatkową koszulą, może coś z niej zostało. Ewentualnie plecak. Plecak-bandaż.
Ale najpierw, co go ukuło? Kolejny potwór? Jakiś odłamek? Czy coś znowu go zaatakuje? Usiadł, z trudem obrócił się i zmrużył oczy, szukając wzrokiem rozwiązania zagadki. Wyciągnąłby po to łapę, kto jednak wie na co właśnie się natknął.

Z jego piersi wydarł się śmiech. Najpierw krótkie parskniecie, które szybko przeobraziło się w dłuższy, pozbawiony wesołości chichot. Na szczęście szybko się opanował, żeby cichy dźwięk nie rozniósł się echem po okolicy. Złoty wisiorek? Naprawdę? Myghalowi nieobca była wartość tego metalu, znacznie bardziej jednak cenił miedź czy cynę. Biżuteria, chociaż oczywiście bardzo ładna, wydawała mu się zupełnie zbędna. Ale żeby dla naszyjnika dać się prawie spalić żywcem oraz brutalnie zabić dwie żywe istoty? Wydało mu się to śmieszne i to w negatywnym sensie. Przez chwilę chciał po prostu wstać, zignorować błyskotkę i ruszyć z powrotem do miasta z samym mięsem, w ostatniej chwili przyszło mu jednak do głowy, że może udałoby mu się ją za coś wymienić. Wyciągnął zdrowszą rękę i zacisnął palce na naszyjniku, żeby zaraz podnieść go do góry i przyjrzeć mu się z bliska.

To mrowienie, nawet jeśli chwilowe, dało mu do myślenia. Albo stracił już za dużo krwi, albo coś było na rzeczy, z tego co mu było wiadomo, zwyczajne błyskotki nie wywoływały takiego efektu, nadal otępiały mózg nie podawał jednak żadnej alternatywy. Podsuwał jedynie, że wisiorek był niezwykle ładny, mało użytkowy, ale naprawdę szkoda byłoby go zgubić. Myghal przez chwilę siedział, gapiąc się na niego, a ostatecznie wzruszył ramionami. A właściwie ramieniem i zaraz tego pożałował.
-Dziwna sprawa- mruknął, podnosząc się. Potrząsnął głową i ruszył w stronę trupów chociaż nogi się pod nim uginały. Czas najwyższy wracać, do cholery z tym wszystkim. Najpierw jednak rozejrzał się za swoimi rzeczami – nóż widział i sięgnąłby po niego, ale krew na ostrzu jakoś na razie go zniechęciła. Zależało mu bardziej na plecaku i, najchętniej, dodatkowej koszulce, która mogłaby posłużyć za opatrunek. Lisoorły na razie ignorował.
Rany, rany, zajmij się ranami.

Westchnął cicho. Wszystko po kolei. Włożył zawieszkę do kieszeni nadpalonych spodni, trzeba było uważać, żeby jej nie zgubić. Później wziął resztki koszuli i, nawet nie bawiąc się w rwanie materiału, szybko obwiązał ją wokół zranionego ramienia. Nie był to trwały opatrunek, na razie jednak musiał wystarczyć. Kątem oka dostrzegał tańczące wokół cienie, które powoli doprowadzały go skraju paniki. Nie był w stanie walczyć, nie w tym stanie. Właściwie to ledwo stał na nogach. Danie im czasu na zaatakowanie byłoby głupotą. Myghal odkopał plecak z piasku, zarzucił go na zdrowsze ramię i wcisnął nóż do kieszeni.
Spojrzał na zabite lisoorły, ignorując protestujący żołądek. Mimo wszystko musiał myśleć praktycznie, na emocjonalne załamanie się pozwolić sobie mógł dopiero w jakimś bezpiecznym miejscu. Teraz musiał zagwarantować sobie mięso. Padlinożerców najprawdopodobniej zwabił głownie zapach krwi i flaki większego z potworów, powinni na razie na nim się skupić. Ten mały (nie, nie jego niedoszły przyjaciel, nie urocze stworzenie, nie, nie, nie) zginął od pogruchotanych kości, więc powinien śmierdzieć mniej. Myghal schylił się, chwycił go za kark i ruszył w drogę powrotną, ni to niosąc, ni to ciągnąc swoją zdobycz po piasku. Starał się śpieszyć, bolące ciało i dudnienie w głowie pewnie nie umożliwiało mu tak szybkich kroków.