[K] W - Tuvalu [I], Portugalia [I] - kryształ

Chłopak nie miał zbyt wiele czasu by przypomnieć sobie jak się używa łuku, który przez sporą część jego życia służył mu za broń. Miał nadzieję, że instynkt mu pomoże. Oczywiście zabrał ze sobą również nóż, nie wiadomo czy będzie miał wystarczająco dużo czasu by użyć łuku. Stał na granicy bariery i patrzył na otaczającą ich pustynię, widok był niesamowity. I choć potwory wzbudzały w nim strach i coś na pozór szacunku to nie mógł się doczekać kiedy wyjdzie za barierę i poczuje gorące promienie słońca. Zresztą, strach nie był niczym złym. Przyzwyczaił się do tego uczucia, ono dawało człowiekowi siłę gdy był przyparty do muru.
Obejrzał się na Tiago, który zgodził się wyjść z nim na małą wycieczkę. Miał nadzieję, że razem uda im się znaleźć choćby mały kawałek kryształu.
- Gotowy? - zapytał mężczyznę. Zaraz też zauważył jakiś ruch przy barierze, ale nie zdążył zobaczyć co to było. Na piasku tylko widniały niewielkie ślady. Oby to nie było dziecko jakiegoś większego potwora.

Tiago byłby szczęśliwszy, gdyby w rękach miał parę kilo słusznej, sprawdzonej strzelby albo innej broni. Nóż do mięsa, który świsnął z kuchni, nie nadawał się do walki. Gdyby to był chociaż porządniejszy miecz albo coś w rodzaju piki, takiej, jak używali terços...!
Przezornie zabrał ze sobą również bandaże. Na wszelki wypadek. Bo przecież nie przyjdzie im ich używać, prawda? Prawda?
Widok zapierał dech w piersiach, ale Tiago był przekonany, że wolałby odwrócić się o 180 stopni i skierować się z powrotem do miasta. Nie chciał spotykać potworów.
- Nie będę kłamał, że tak. - Mruknął, mrużąc lekko ślepia i rozglądając się po okolicy. Ramię wciąż trochę go bolało. - Ruszajmy, jeśli mamy wrócić przed zmrokiem.

- Cóż, pozostaje nam liczyć na szczęście - uśmiechnął się niepewnie. Sam nie wiedział co ich czeka. Pustynia wyglądała jakby tylko czekała aż przekroczą bezpieczną barierę otaczającą miasto. Już miał zrobić krok i wyjść z miasta gdy piasek zaczął się ruszać. Penaia szybko podniósł łuk i przyszykował strzałę. Potwór nie mógł przejść przez barierę, ale przygotowanie broni było odruchem. Pewnie gdyby nie miał łuku, wyciągnąłby nóż. Z zapartym tchem wpatrywał się w poruszającą się wydmę, z której wyłaniał się jakiś potwór.

The member 'Tuvalu' has done the following action : Dices roll

'Rodzaj potwora' :

Tiago zacisnął dłoń na rękojeści noża, gdy zobaczył ruch. Z początku nie wiedział, czy to wydma poruszana przez wiatr, czy naprawdę coś tam... żyje.
- Zobacz. - Wystraszył się. Głos lekko mu drżał, ale nożyk trzymał pewnie, gotów do ataku. - Jeszcze nie jest za późno, możemy się wycofać!
Ile by dał, by znaleźć się znów przy Eusebio, w spokojnym, cichym i bezpiecznym pokoju!

- Spokojnie, jeszcze nie wyszliśmy za barierę. Jesteśmy bezpieczni - odezwał się do Portugalczyka, nie odrywając jednak wzroku od tego co wyłaniało się spod piasku. To co ujrzał było... Dziwne. Po prostu dziwne. Nie umiał znaleźć innego słowa na opisanie tego potwora. W dodatku potwór nie był wcale specjalnie duży. Cały czas celował w niego z łuku, chciał wykorzystać chwilę gdy potwór stał nieruchomo by go ustrzelić, ale ten zaraz zaczął się kręcić. Parsknął cichym śmiechem, normalnie jakby widział bawiącego się psa.
- Zobacz jaki zabawny - zwrócił się do Tiago i gwizdnął by jakoś zwrócić na siebie uwagę potwora. Kiedy ten tak się kręcił, Penaia nie mógł dobrze w niego wycelować, a nie będzie marnował strzały przecież.

- Biedne stworzenie.
Tiago nie uważał, żeby stwór był zabawny. Co więcej - trochę go żałował. To nie była wina zwierzęcia, że magia i ewolucja dały mu pokraczne ciało i mały rozumek. Czyż nie byłoby łatwiej dla wszystkich, gdyby coś takiego nigdy nie powstało?
Na szczęście stworzenie nie wydawało się być agresywne. Dla Tiago trochę przypominało pokracznego psa.
Zacmokał na niego, jak na psa właśnie, żeby zwrócić na siebie jego uwagę.
- Hej? Nie zaatakujesz nas prawda? Możemy przejść, mm?

Cały czas przyglądał się stworzeniu, zupełnie go nie ogarniał. Przecież to potwór, powinien być groźny. Dlaczego nie był groźny? Został stworzony jako zwykłe zwierzę? Kiedy zwierzę ruszyło na niego, Penaia odruchowo zrobił krok w tył, szykując łuk do strzały. Jednak bariera zatrzymała zwierzaka. Chłopak opuścił łuk w dół, patrząc na zwierzę.
- Zachowuje się jak pies - stwierdził z niemałym i bardzo szczerym zdziwieniem. Opuścił łuk w dół i podszedł bliżej bariery, stając tuż przy niej. Uśmiechnął się lekko i wyciągnął dłoń, stwór przyłożył twarz do bariery, więc Tuvalu wyciągnął dłoń i przyłożył ją do bariery tak jakby chciał poklepać zwierzę po łbie. I weź tu zabij coś tak uroczego. Szczegół, że wyglądu nie był zbyt uroczy. Zachowywał się uroczo i aż miało się ochotę go przytulić.
- Co z nim zrobimy? - zapytał Tiago.

- ...kogoś mi przypomina. - Mruknął do siebie, niepewnie idąc za Tuvalu. Pies wydawał się być... psowaty - może właśnie z psa wyewoluował? Po drodze stykając się z jakimś suchym konarem drzewa albo bardzo toporną jaszczurką. - Nic z nim nie zrobimy. Najlepiej zostawić go tutaj albo spróbować... mm. Może będzie potrafił przydać się nam do czegoś?
Tiago wahał się dłuższą chwilę. W końcu sam się zbliżył i ostrożnie położył dłoń na łbie stworzenia.
- Mmm, cachorrinho. - Zwrócił się do psa. - Pomożesz nam szukać kryształów? Albo chociaż ostrzeżesz przed większymi od ciebie, mm?

- Car- co? - spojrzał na Portugalczyka z zaciekawieniem kiedy usłyszał obce słowo. Zabrał dłoń z głowy zwierzaka i popatrzał za nim - Chyba Cię zrozumiał - stwierdził, w końcu przekroczył barierę. Zaraz też uniósł łuk. Cały czas zachowywał czujność, kto wie co czaiło się pod piaskiem tej pustyni. Jego skóra zaczęła łapać ciepłe promienie słońca, od razu poczuł się lepiej w takiej pogodzie. Powoli ruszył za stworem, oglądając się na Tiago. Miał nadzieję, że ten nagle nie zmieni zdania i nie zawróci.

- Pies. - Przetłumaczył szybko, choć niedokładnie, bo nazwał psa zdrobniale. - Wybacz, nie powinienem używać wymarłych języków.
Portugalski i tak miał się lepiej, niż inne języki. Jeśli pojawią się inne nacje, które kiedyś na co dzień władały portugalskim, będą mogli nawet zawiązać coś na kształt dawnej Luzofonii.
Tiago szedł za Tuvalu, choć miał wrażenie, że Penaia z łukiem powinien iść w drugiej linii.
- Miejmy nadzieję, że nie przyciągnie innych potworów. Nie każdy jest tak przyjaźnie nastawiony, mm? - Portugalczyk wiedział, że tak, ale wolał się upewnić. - Musimy stąpać ostrożnie i mówić po cichu. Deus, pewnie cała okolica wie już o naszej wyprawie.
Obejrzał się za siebie, na miasto za barierą. Miał nadzieję, że wróci.

- Nic się nie stało. Twój język jest pewnie bardziej znany od mojego - odparł Portugalczykowi, zwalniając kroku by mogli iść obok siebie. Uważnie patrzył, gdzie idzie ich nowy sprzymierzeniec.
- Prawda, nie sądziłem w ogóle, że te potwory mogą być przyjazne - skinął lekko głową. Wchodzenie pod górkę nie było łatwo, wyspy Tuvalu były całkiem płaskie i Penaia nie był przyzwyczajony do wspinania się choćby pod najmniejszą górkę. Jakoś się w końcu udało, a zjechanie w dół po piasku nie było takie trudne. Zatrzymał się, lądując na tyłku i zaraz się podniósł, otrzepując spodnie z piasku. Zerknął na stwora.
- Coś tu jest, mały? - zapytał zwierzaka, podchodząc do niego ostrożnie. Wciąż nie do końca mu ufał. Wbił jeden koniec łuku w piasek, rozgrzebując go lekko. Nie wiedział jak głęboko mają szukać i czy coś w ogóle tu jest czy może istota może się z nimi chce bawić.

- Być może. Nawet nie wiem, czy moje dzieci żyją. Spotkałem tylko Miguela.
Wolał teraz o tym nie myśleć, żeby się nie rozpraszać. To nie był czas na wspominki. Poszedł za psem.
- Gdyby zacząć je tresować, może, mm, mogłyby nam pomóc. Ale najpierw zobaczmy, co znalazł ten.
Poczekał, aż Penaia sprawdzi teren pierwszy. Nie chciał pchać ręki gdzieś, gdzie mogłoby być coś niebezpiecznego. Ale skoro nic nie zaatakowało łuku, nie powinno też zaatakować ręki. Klęknął przy psie i zaczął odgarniać piach rękoma. Chwilowo odłożył nóż na bok.

Chyba zwierzakowi coś się pomyliło bo jakoś nic nie mogli znaleźć. Jednak coś znalazło ich bo piasek zaczął się usypywać z wydmy. Penaia zerknął za "psem", który uciekł pod piasek. Nie pomyślał, że ten ich specjalnie wystawił. Raczej wydawało mu się, że stworzenie uciekło bo przestraszyło się tego co wyłania się spod wydmy.
- Tiago, uważaj! - zawołał, szybko odsuwając się od wydmy i naciągając strzałę na cięciwę. Z łukiem gotowym do ataku i wycelowanym w wydmę stał i czekał co takiego się ukaże ich oczom.

[Porti, zostawiam Ci zaszczyt rzucenia kostką.]

Tiago nie sądził, by zwierzak mógł ich zdradzić. Wierzył, że zwierzęta - a szczególnie psy, a przecież ten stworek był podobny do psa! - nie są w stanie odczuwać negatywnych emocji, o ile są dobrze wytresowane. Ten tutaj zachowywał się jak wesoły szczeniak, który za wszelką cenę chciał pomóc. Czemu więc Tiago miał myśleć o nim źle?
Dlatego też nie przejął się bieganiem stworka, a dopiero podniósł głowę od dalszego kopania na krzyk Tuvalu.
- Mm? - Zainteresował się, odrywając od dołu, który kopał, a który wciąż był zasypywany przez suchy piach.
Dostrzegł ruch. Próbował złapać nóż, który zostawił z boku.

(Biorę go na klatę >:CCCC )

The member 'Portugalia' has done the following action : Dices roll

'Rodzaj potwora' :

The member 'Svalbard' has done the following action : Dices roll

#1 'Atak' : 6

--------------------------------

#2 'Siła ataku' : 4

--------------------------------

#3 'Atak' : 9

--------------------------------

#4 'Siła ataku' : 9